အခုေခတ္လူငယ္ေတြ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားကို အသားေပးလြန္း အားႀကီးလာတာ ေတြ႔ရတယ္။ အခ်စ္သည္သာလွ်င္ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္ရမယ္လို႔လည္း ဆိုလာၾကတယ္။ အဲဒီ အခ်စ္ဆိုတာဟာ ဘယ္ေလာက္ႀကီးမားခိုင္ခ့ံ သန္႔ရွင္းလာပါသလဲလို႔ စဥ္းစားရင္ ကိေလသာ ေပမ တဏွာရာဂစိတ္နဲ႔ အခ်စ္လား၊ လူန႔ဲလူခ်င္း ေထာက္ေထာက္ထားထား ငဲ့ငဲ့ညွာညွာ အနစ္နာခံၿပီးမွ ခ်စ္တတ္တဲ့ အခ်စ္လားဆိုတာကို မစဥ္းစားၾကဘူး။
လင္နဲ႔မယား မတူညီတာရွိလို႔ စိတ္သေဘာထားကြဲေနရင္ တို႔လူမ်ိဳးက အခ်စ္ဆိုတာကုိ မ်ားျပားတဲ့၀ိေသသနဲ႔ ေရွ႕တန္းမတင္ပဲ လင္မယားဆိုတာ ကြဲခ်င္ရင္ေတာင္မွ တစ္ေၾကာင္းမေထာက္ တစ္ေၾကာင္းေထာက္ရေသးတယ္ စဥ္းစားေနာ္၊ လြယ္လြယ္နဲ႔ မဆံုးျဖတ္နဲ႔လို႔ သတိေပး၇တယ္။
ဟဲ့ လင္မယားဆိုတာ တစ္ထံုးမၾကင္ တစ္ထံုၾကင္ရတယ္ မင္းတု႔ိႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ေယာက္ အနစ္နာခံခဲ့တာေတြ ေမ့မပစ္နဲ႔လို႔လည္း သတိေပးၾကတယ္။
ကိုယ့္လင္မယားစံုဖက္ ေမြးထားတဲ့ သားသမီးကေလးေတြ လူ႔ေလာကအလယ္မွာ မ်က္ႏွာငယ္ေအာင္ မလုပ္ရဘူးလို႔လည္း တားျမစ္ရေသးတယ္။
အိမ္ေထာင္ေရးကို အေလးအနက္ မထားၾကတဲ့ လူ႔အေဆာက္အအံုမွာေတာ့ Broken Familyဆိုတဲ့ အိမ္ေထာင္ကြဲ အိမ္ေထာင္ပ်က္ေတြက အလြန္မ်ားျပားၿပီး အေဖနဲ႔အတူမေနရ၊ အတူမႀကီးျပင္းရ၊ ပေထြးနဲ႔ေနတဲ့ကေလးေတြ ဒုနဲ႔ေဒးရိွၾကၿပီး ပေထြးက မယားပါသမီးသတ္မႈ၊ သမီးက မေအသတ္မႈတုိ႔ဆိုတဲ့ မၾကား၀ံ့မနာသာ ရာဇ၀တ္မႈမ်ိဳးေတြ ၾကားေနရတာလည္း ခဏခဏ ဟုတ္လား။
အေမတို႔ ျမန္မာစကားမွာ အိမ္ေထာင္ပ်က္တယ္၊ အိမ္ေထာင္ကြဲတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တည္ေဆာက္ထားတ့ဲ လူ႔ေဘာင္ေလာကထဲက ကိုယ့္အိမ္ေထာင္တစ္ခု တကယ္ပဲ ပ်က္စီးၿပိဳကြဲသြားရတာကို ေခၚတာပါ။ အဲဒီအျဖစ္ဟာ လူ႔အေနနဲ႔ မတားဆီးႏိုင္တ့ဲ ေသျခင္းတရားက ႏွိပ္စက္မွသာ မလြဲမေရွာင္သာလို႔ ျဖစ္ရတာမ်ိဳးျဖစ္ပါေစ။
လူ႔အေနနဲ႔ ေရွာင္ႏိုင္ လြဲႏိုင္တာကို ေရွာင္လြဲ၇တယ္။ ကိုယ့္မွာက ကိုယ့္လင္မယားကို အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္ပြားလာတဲ့ သားသမီး လူသားေလးေတြ ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား။ မိစံုဖစံုရွိရဲ႕နဲ႔ စံုစံုညီညီ အတူမေနရတဲ့ သားသမီးမ်ားရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေလးေလးနက္နက္ ဘာမွ မစဥ္းစားစားပဲ လုပ္ခ်င္ရာ မလုပ္ရဘူး။ လူမေျပာထားႏွင့္ ငွက္ေတာင္မွ ဥမကြဲသိုက္မပ်က္ ရွိရေအာင္ ႀကိဳစား၇တယ္ မဟုတ္လား။
အခုေခတ္မွာ လူငယ္ေတြ အိမ္ေထာင္ေရးကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္စဥ္းစား၊ ေခတၱခဏေပၚေပါက္လာတဲ့ စိတ္အလိုကို သတိနဲ႔ မထိန္းပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ၿပီးေတာ့ ကြဲၾကၿပဲၾက၊ ေနာက္အိုးေနာက္အိမ္ လြယ္လြယ္ျပဳၾကနဲ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြက အက်င့္ကို ဟုတ္ႏိုးႏုိး ေကာင္းႏိုးႏိုး လုပ္ေနၾကတာ အလြန္ေပါမ်ားေနပါတယ္။ တို႔လူ႔အေဆာက္အအံုက ဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ဟာေတြကို အတုမယူရပါဘူး။
ၿပီးေတာ့ တို႔က ဗုဒ္ဓဘာသာ၀င္ေတြေလ။ အဲဒီေတာ့ ေသျခင္းတရားဆိုတာကို အစဥ္ ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့၇တာပါ။ အသက္အရြယ္ႀကီးလာရင္ ႀကီးတာနဲ႔အမွ် အဲဒီသတိက ရွိရတယ္။ ကာမဂုဏ္ အာရံုေတြလည္း အသက္ႀကီးလာရင္ ႀကီးတာနဲ႔အမွ် ေလွ်ာ့၇တယ္။ အသက္ကႀကီးလာပါရဲ႕ အဲဒီ ကာမဂုဏ္အာရံုေတြကို မေလွ်ာ့ေပါ့ဘူးဆုိရင္ အသက္ႀကီးေပမယ့္ ရာဂမီးကို မၿငိမ္းသတ္ဘူး၊ စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ဘဲကို လို႔ အျပစ္တင္တယ္။
ကြယ္ရာမွာ ရာဂအုိးႀကီး ေသခါနီးၿပီ ရိကၡာယူတုန္းလို႔ ကဲ့ရဲ႕သၿဂိဳဟ္ စကားအတင္းဆိုၾကတယ္။ ဒါဟာ တုိ႔လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ပံုစံပဲ။
ၿပီးေတာ့ အခ်စ္အခ်စ္ဆုိၿပီး သူ႔အိုးသူ႔အိမ္မွန္းမသိ မဆင္မျခင္ ၿငိၾက စြန္းၾက ျဖစ္ၾက ပ်က္ၾကတာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ငါးပါးသီလေလာက္မွ မၿမဲဘူး၊ သူတစ္ပါးအိမ္၇ာကို ျပစ္မွားဖ်က္ဆီးတယ္။ အဲဒါလူ႔က်င့္၀တ္က ေသြဖည္မႈႀကီးပဲဆုိၿပီး တို႔လူ႔ေဘာင္က ခြင့္မျပဳပါဘူး။
ဒီကိစၥမွာ မိန္းကေလးကို ပိုၿပီးေတာင္ အျပစ္ဆုိပါေသးတယ္။ သူမ်ားအိမ္ေထာင္ကို ဖ်က္ဆီးသူအျဖစ္နဲ႔ လူ႔ေလာကက အႀကီးအက်ယ္ ရႈတ္ခ်တယ္။ ေယာက်ာၤးကုိေတာ့ လူယုတ္မာအေနနဲ႔ အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ အေပါင္းအသင္းေတာင္ မလုပ္လိုဘူး။ အဲဒါေလာက္ ျပစ္မႈႀကီးပါတယ္။
လူဆိုတာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထဲမွာ ေနၾကရေတာေလ။ အဖြဲ႕အစည္းက ခြင့္မျပဳတာကို ေရွာင္ရမွာပဲ။ ဒီလို လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ိဳးက အိမ္ေထာင္ေရး စညး္မရွိ ကမ္းမရွိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းထက္ အမ်ားႀကီး ယဥ္ေက်းတယ္ အထက္တန္းက်ပါတယ္။
အေမတုိ႔ လူ႔အေဆာက္အအံုကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားၾကပါ။
…………………………………………………………………………………………လူထုအေဒၚအမာ
(ကိုယ္ေျပာခ်င္ ကိုယ္ေရးခ်င္ေနတ့ဲ အေၾကာင္းအရာေလးကို လူထုေဒၚအမာရဲ႕ အေမ့ေရွးစကားစာအုပ္မွာ ေတြ႔တာနဲ႔ ကိုယ္ေရးေနရင္ ဒါေလာက္ေကာင္းၿပီး ဒါေလာက္လဲ ျပည့္စံု ဒါေလာက္လဲ အဆင္ေခ်ာမွာ မဟုတ္တာနဲ႔ အေမမာေရးထားတာကို တင္ျပေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment